سونیوز: ادیبان و شاعران چند کشور با اظهار همدردی با بیماران پروانه‌ای نکته‌ها گفتند؛ یکی گفت «ای بی» همچنان با قدرت به سلاخی خود ادامه می‌دهد؛ دیگری گفت این پروانه‌ها هر روز در خویش می‌سوزند و یکی هم تحریم‌کنندگان داروهای این بیماران را به حرمله تشبیه کرد.

به گزارش آژانس خبری سونیوز، عظمیٰ زرین نازیه شاعر پارسی زبان و استاد دانشگاه پنجاب پاکستان، شامگاه جمعه سوم اسفند در نشست ادبی «پروانه های رخمی» گفت: اکنون که درباره پروانه‌ای ها صحبت می کنم، این بیت سعدی در ذهنم تداعی می شود «ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز؛ کان سوخته را جان شد و آواز نیامد.»

او افزود: این پروانه ها هر روز در خویش می سوزند و همواره با سوختن خود می سازند. چه بسا این پروانه‌ای ها حتی در لمس محبت‌آمیز پدر و مادر هم مهربانی و شفقت را احساس نکنند که دست شفقت هم پوست نازک‌تر از بال پروانه‌ای آنها را پاره پاره می کند.

دانشیار گروہ زبان و ادبیات فارسی دانشگاہ پنجاب لاھور پاکستان با اشاره به آیه ۸۰ سوره شعرا گفت: ما معتقد هستیم که خداوند بیش از همت بندگانش به آنان درد نمی دهد. البته در دنیا بعضی مواقع احساس می کنیم که دایره زندگی بر ما تنگ می شود اما در صورتی که وسایل و اسباب آن مهیا باشد، می توان با بیماری مبارزه کرد.

زرین نازیه از مردم به ویژه اهالی رسانه خواست تا چه با قلم و چه با برداشتن گامی برای تهیه داروی بیماران پروانه ای به آنان کمک کنند و افزود: به یقین خداوند بزرگ و برتر ما را برای بندگی به این دنیا فرستاده است و این بندگی بدون تردید تنها در عبادت های شخصی خلاصه نمی شود، بلکه ادا کردن حقوق بندگان از بزرگترین عبادات محسوب می شود.

نور امید در دل های پروانه ای با یک شعر

سید محمدرضا سلسکوت شاعر پارسی زبان و استاد دانشگاه کشمیر هند ضمن محکوم کردن تحریم های ظالمانه آمریکا برای کودکان پروانه ای از اهمیت شعر در آگاهی بخشی عمومی و خدمت به این بیماران سخن گفت و اظهار داشت: شعر، نه فقط کلمات روی کاغذ، بلکه صدایی است که می‌تواند پرده‌های بی‌تفاوتی را کنار بزند.

او افزود: شاعران به خاطر انسانیت، از هر مللی هم باشند، می‌توانند با زبان شعر، این رنج را به تصویر بکشند؛ احساس همدردی را در دل‌ها زنده کنند و جهانیان را متوجه حقیقت کنند. گاهی یک بیت شعر می‌تواند هزاران دل را بلرزاند، اشک را در چشم‌ها جاری کند و صدای مظلومیت را به گوش آن‌هایی برساند که شاید تاکنون نشنیده باشند.

سلسکوت ادامه داد: علاوه بر این، شعر می‌تواند خودِ بیماران را نیز تسلی دهد. آن‌ها که در تاریکی رنج‌هایشان تنها مانده‌اند، شاید در کلمات یک شاعر، نوری از امید بیابند. در قصه‌های صبر، در حکایت‌های ایستادگی، در ترانه‌هایی که از امید سخن می‌گویند، نیرویی است که می‌تواند آن‌ها را در برابر دردهایشان مقاوم‌تر کند.

آرزوی یک بیمار پروانه‌ای

زهرا مؤذنی شاعر و نویسنده که خود از مبتلایان به بیماری پروانه‌ای است، اظهار داشت: کمبود پانسمان و هزینه‌های بالای داروها، سردرگمی در پیداکردن کِرِم و پمادی که برای ترمیم زخم‌ها مؤثر باشد و شاید مقداری از درد و سوزش زخم ها را کمتر کند از جمله مشکلات همیشگی بیماران پروانه‌ای ست.

او در لابلای سخنان خود از آرزوی دیرینه اش برای دیدار با رهبر معظم انقلاب گفت و افزود: مرموز بودن این بیماری باعث شده هر بار به شیوه‌ای جدید بیمار را غافلگیر کند و علاوه بر تخریب پوست، اعضای دیگر بدن از جمله چشم‌ها، دندان‌ها، دهان، گلو و مفاصل را نیز بی‌نصیب نگذارد.

مؤذنی ادامه داد: چقدر هولناک است روزی که بیماری در یک زخم رخنه کند و آنقدر آن را بِجَود تا به گوشت و عمق استخوان برسد و تا بیمار به خود بیاید با جای خالی دست یا پایی مواجه می شود که در اثر سرطان پوست، زیر ساطور جراحی جا مانده است و باز این پایان ماجرا نیست و «ای بی» همچنان با قدرت به سلاخی خود ادامه می دهد. 

او افزود: اگرچه این بیماری بسیار سخت و طاقت‌فرساست اما مانع از آن نشده که نتوانیم استعدادهای نهفته در پسِ زخم‌ها و دردهایمان را پیدا نکنیم و صد هزار مرتبه شکر که از هر پیله‌ زخم و دردی، پروانه‌هایی موفق و مستعد سربرآورده اند. وقتی خدا به پرواز پروانه‌های رنگین خود در خلعت دکتر، مهندس، نقاش و نویسنده می‌نگرد، زمزمه می‌کند «فتبارک الله احسن الخالقین».

نقاشی مبارزه و جهاد با رنگ خون پروانه ای

فاطمه آزادی منش شاعر، نویسنده، و فعال رسانه از سوریه گفت: بیماران پروانه ای برای ادامه زندگی می‌جنگند و با تمام عزم و اراده خود در برابر سختی‌ها و چالش‌هایی که بیماری برایشان به وجود آورده است، ایستادگی می‌کنند. از یک سو با چالش عدم دسترسی به درمان قطعی مواجه‌اند و از سوی دیگر با سیاست‌ تحریم های ظالمانه مدعیان دفاع از حقوق بشر، از ساده ترین درمان های موجود محروم هستند.

این نویسنده سوری ادامه داد: از صاحبان روح‌های پاک درخواست می‌کنم که به این قهرمانان که نقاشی مبارزه و جهاد را با رنگ خون خود ترسیم کرده‌اند، به هر شکل ممکن یاری رسانند. آن‌ها امیدوارند که نور و شفا را ببینند و همگی با عقیده و ایمان به این که نور خداوند با آن‌هاست و به آن‌ها کمک می‌کند، ایستاده‌اند و از تجلیات این نور، همبستگی قلب‌ها و ارواح با آن‌هاست و کلماتشان از روح همکاری ناشی می‌شود.

موسسه فرهنگی هنری فصل هنر، مشاور و مجری پروژه های فرهنگی، هنری، رسانه ای و تبلیغاتی شماست. موسسه فرهنگی هنری به عنوان جامع ترین موسسه فرهنگی هنری شمالغرب کشور و اولین شرکت خلاق در حوزه صدا و تصویر با شعار « فقط تصور کن... ! » ، ایده ها و تصورات شما را ممکن می سازد.

           ارتباط با موسسه فرهنگی هنری فصل هنر/ کلیک کنید.


تو کز محنت دیگران با غمی

سید حکیم بینش شاعر و فعال رسانه از افغانستان گفت: در ایران به دلیل تحریم ها، از جمله تحریم های دارو از سوی آمریکا، بیماران پروانه ای با مشکلاتی چند برابر مواجه هستند. از سوی دیگر کمبود یا گرانی داروها و تجهیزات پزشکی مورد نیاز بار سنگینی را بر دوش خانواده ها گذاشته و زندگی آنها را دچار چالش کرده است.

او با اشاره به تأثیر شعر در کمک به بیماران پروانه ای گفت: زبان شعر، قدرت نفوذ بسیار زیادی دارد و گاه یک بیت شعر و حتی یک مصرع، کار یک کتاب و یک سخنرانی را می کند. بنابراین با شعر می توان توجه مردم و جامعه را به مشکلات این بیماران جلب کرد. لذا شاعران می توانند با سرودن اشعاری امیدبخش، با این بیماران و خانواده های آنان همدلی کنند و به آنها امید و قوت قلب ببخشند و در واقع در این مسیرِ سخت آنها را همراهی کنند. 

بینش ادامه داد: بسیاری از شاعران ما دارای آوازه و شهرت و اعتبار هستند. آنها می توانند از این ظرفیت استفاده کنند و صدای بیماران پروانه ای باشند. این شاعران می توانند صدای بیماران پروانه ای را به گوش مردم دنیا برسانند و آنها قادر خواهند بود مانند سعدی فریاد بیماران پروانه ای باشند و با صدای بلند بگویند «تو کز محنت دیگران بی غمی؛ نشاید که نامت نهند آدمی» و بدین صورت، دنیا را متوجه وضعیت بیماران پروانه ای کنند. 

مدعیان حقوق بشر در ردیف حرمله قاتل 

رجاء محمد بیطار شاعر و نویسنده لبنانی با بیان روایتی از حضرت محمد (ص) که حکیم فردوسی آن را اینگونه به نظم درآورده «بنی آدم اعضای یکدیگرند...» گفت: شناخت من نسبت به این بیماری به واسطه فراخون نخستین جشنواره شعر بین المللی پروانگی در ایران بود اما چیزی که مرا متحیر کرد این بود که متوجه شدم، محاصره اقتصادی خودسرانه ای که کشورهای استکبار جهانی و در رأس آنها آمریکا بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل کرده اند، وضعیت سلامت صدها بیمار پروانه‌ای را با خطرات جدی و حتی مرگ روبرو کرده است.

او افزود: عمق جنایت تحریم داروهای پروانه ای که در انحصار چند کشور است را می توان در آینه آن سؤال سرزنش کننده جاودانه امام حسین (ع) از لشکر عمر بن سعد پرسید که حضرت فرمود «اگر به من رحم نمی کنید، پس به این کودک شیرخوار رحم کنید» اما «حرملة بن کاهل» در جواب با تیر سه شعبه گلوی فرزند معصوم امام حسین(ع) را از هم درید.

بیطار گفت: این جنایتکاران نیز فرزندان پروانه ای ایران را از درمان محروم کرده اند. مدعیان حقوق بشر همین قاتلان و جنایتکارانی هستند که هدف برای آنها وسیله را توجیه می کند و با هدف تضعیف کشور ایران که عزتمندانه در مقابله با ستم و سرکشی آنان قد علم کرده است، دست ها را به غیر انسانی ترین و فجیع ترین حربه ها آلوده کرده اند.

چرا جامعه جهانی از این داستان غمناک بیدار نمی شود

فاطمه بتول سایوز شاعر و نویسنده از ترکیه گفت: یکی از بی‌رحمانه‌ترین جنبه‌های تحریم‌ها، تأثیر آن‌ها بر بیماران خاص است؛ بیمارانی که داروهایشان نه سلاح‌اند، نه ابزار قدرت؛ بلکه تنها امیدی برای ادامه زندگی. بیماری پروانه‌ای، نمونه‌ای از این تراژدی است. این بیماری با کوچک‌ترین تماس، زخم‌هایی عمیق و دردناک بر بدن بیماران برجای می‌گذارد اما رنج این بیماران، تنها به درد جسمی خلاصه نمی‌شود. 

او ادامه داد: در سال‌های اخیر، بسیاری از این داروها به دلیل تحریم‌ها از دسترس خارج شده‌اند. کشورهایی که این داروها را تولید می‌کردند، تحت فشارهای اقتصادی و سیاسی، از ارسال آن‌ها به ایران خودداری کردند. سازمان‌های جهانی کجا هستند؟ آن‌ها که شعار حقوق بشر سر می‌دهند،آنهایی که حتی برای دفاع از حق زندگی حیوانات، فریاد سر داده اند، چرا در برابر این بی‌عدالتی سکوت کرده‌اند؟

سایوز افزود: هیچ کودک بیماری نباید قربانی بازی‌های سیاسی شود. هیچ خانواده‌ای نباید از دسترسی به دارو های مورد نیاز عزیزانش محروم بماند. جامعه جهانی باید بیدار شود و بپذیرد که تحریم‌هایی که زندگی انسان‌ها را تهدید می‌کنند، نه‌تنها غیراخلاقی، بلکه جنایتی علیه بشریت‌اند.

فریاد مشکلات پروانه ای ها با شعر و ادبیات

سید مسعود علوی تبار شاعر و فعال فرهنگی از هنر شعر و شاعری به عنوان یکی از زیباترین، پرنفوذترین و اثرگذارترین راه تعامل بین دل های مردم یاد کرد و گفت:  در طول تاریخ ایران زمین تا دوران معاصر حتی فیلسوفان، طبیبان، ریاضی دانان، مفسران قرآن، عرفا، پهلوانان و افراد سیاسی و مذهبی و دیگر اقشار جامعه هم ارتباط بسیار نزدیکی با شعر داشته اند.

این کارشناس تاریخ و تمدن ملل اسلامی افزود: شعر در تمام لایه های زندگی ایرانیان نفوذی قدرتمند دارد. به عنوان مثال در سال جاری بزرگترین حمله پهبادی و موشکی تاریخ با نام وعده صادق یک با قرائت یک بیت از مقام معظم رهبری نضج گرفت «تو را است معجزه در کف زِ ساحران مهراس؛ عصا بیفکن و از بیم اژدها مگریز».

او افزود: امروز در این جمع با حضور شاعران کشورهای مختلف جنبه های مختلف یک بیماری نادر و هولناک به نام بیماری پروانه ای وارد دنیای بی انتهای شعر و ادبیات می شود و زبان شعر در به لرزه در آوردن دل های های آگاه، در محکوم کردن تحریم ها، در بیان دیگر مشکلات پروانه ای ها در همدلی و همزبانی با آنان و خانوادهاشان یکی از اصلی ترین رسالت های خود را فریاد می زند.

نشست ادبی پروانه های رخمی با حضور جمعی از مسؤلان خانه «ای بی»، بیماران پروانه ای و اهالی شعر و ادب کشورهای ایران، افغانستان، هند، پاکستان، ترکیه، لبنان، سوریه، بنگلادش، الجزایر، و مراکش به صورت وبیناری به میزبانی گروه بین المللی هندیران برگزار شد.

در این نشست شاعران و هنرمندانی چون علیرضا قزوه، ایرج قنبری، رسول شریفی، ناصر دوستی،  محمد مهدی پرویزی، سید تصور مهدی، علی مزمل، نغمه مستشار نظامی، فاطمه نانی زاد، زهرا مؤذنی، زهرا پرویزی، ناهید ستوده، سارا رمضانی، لیلی حضرتی، نجمه بنائیان بروجنی، زهرا امام وردی، نگین نقیبی، سولماز نصر آبادی، فاطمه شکل آبادی، مریم فرجی و صبا فیروزی حضور داشتند.

نویسنده : سونیوز