سونیوز: در پنجمین روز از چهلمین جشنواره موسیقی فجر، ناصر مصطفی‌پور، نوازنده شمشال، به همراه دخترش آوان در تالار رودکی روی صحنه رفت. این اجرا با ملودی‌های محلی کردستان و همراهی پیانو آغاز شد و با سنتورنوازی آوان و اجرای قطعاتی از مشکاتیان ادامه یافت.

به گزارش آژانس خبری سونیوز، در پنجمین روز از چهلمین جشنواره موسیقی فجر، تالار رودکی در ساعت ۱۸:۳۰ میزبان هنرمندانی از خطه کردستان بود. ناصر مصطفی‌پور، نوازنده ساز بادی شمشال، به همراه دخترش آوان مصطفی‌پور که او را با ساز پیانو همراهی می‌کرد، روی صحنه حاضر شدند.

ناصر مصطفی‌پور در ابتدای اجرا توضیحاتی درباره ساز شمشال ارائه داد و گفت: این ساز کردی قدمتی پنج‌هزارساله دارد و با وجود ساختار ساده‌اش، از توانمندی خاصی برخوردار است که در کمتر سازی از خانواده سازهای بادی دیده می‌شود. طنین شمشال روایت‌گر ادبیات شفاهی کردستان است و در پس آن، بیت‌ها و افسانه‌هایی نهفته که سینه‌به‌سینه منتقل شده‌اند. این ساز کمتر شنیده شده، اما برای نشان دادن قابلیت‌های آن، می‌توان آن را در کنار سازهای دیگر مانند پیانو اجرا کرد.

پس از این صحبت‌ها، اجرا آغاز شد. ناصر مصطفی‌پور در کنار دخترش که پشت پیانو نشسته بود، ایستاد و نوای موسیقی محلی کردستان در سالن طنین‌انداز شد. ملودی‌های گیرای کردی با اجرای شمشال فضایی دل‌نشین و اصیل ایجاد کرد.

طنین صدای شمشال حالتی میان نی و فلوت داشت؛ مانند نی به‌صورت عمودی در گوشه لب قرار می‌گرفت و با دمیدن هوا در آن، صدا تولید می‌شد، اما از نظر جنس بدنه، به فلوت فلزی شباهت داشت. این ترکیب، صدایی منحصربه‌فرد و جذاب ایجاد می‌کرد که ویژگی‌های خاص خود را داشت.

لباس‌های زیبای محلی نوازندگان بر تأثیرگذاری اجرا می‌افزود و جلوه‌ای خاص به صحنه می‌بخشید. آوان مصطفی‌پور با اجرایی دل‌نشین، پدر را بر روی پیانو همراهی می‌کرد. با وجود سن کم، توانست اجرای هماهنگی با پدر ارائه دهد که به جذابیت بیشتر این اجرا کمک می‌کرد.

موسسه فرهنگی هنری فصل هنر، مشاور و مجری پروژه های فرهنگی، هنری، رسانه ای و تبلیغاتی شماست. موسسه فرهنگی هنری به عنوان جامع ترین موسسه فرهنگی هنری شمالغرب کشور و اولین شرکت خلاق در حوزه صدا و تصویر با شعار « فقط تصور کن... ! » ، ایده ها و تصورات شما را ممکن می سازد.

           ارتباط با موسسه فرهنگی هنری فصل هنر/ کلیک کنید.

در پایان، آوان مصطفی‌پور پشت ساز تخصصی خود، سنتور، نشست؛ سازی که به نظر می‌رسید سال‌ها از سنین پایین‌تر به یادگیری آن مشغول بوده است. او قطعاتی از پرویز مشکاتیان را اجرا کرد و با نوازندگی خود، اجرایی پراحساس را به نمایش گذاشت.

تعداد تماشاگران انگشت‌شمار در این اجرا بار دیگر این مساله را مطرح کرد که چنین استقبالی، به‌ویژه در جشنواره‌ای با صفت «بین‌المللی» و معتبرترین و بزرگ‌ترین رویداد موسیقایی کشور جلوه‌ی خوبی ندارد. این وضعیت زمانی بیشتر به چشم می‌آید که بدانیم هنرمندان با طی مسافتی طولانی و تحمل سختی‌های راه به تهران می‌آیند، اما در نهایت با صندلی‌های خالی مواجه می‌شوند.

برنامه‌ریزی بهتر و تبلیغات گسترده‌تر می‌تواند استقبال پرشورتر مخاطبان را به همراه داشته باشد تا هنرمندانی که از نقاط مختلف کشور به این رویداد می‌پیوندند، اجراهایشان در فضایی شایسته و با حضور تماشاگران بیشتری برگزار شود.

نویسنده : سونیوز