سونیوز: شهر ممنوعه چین، یکی از باشکوه‌ترین و مهم‌ترین جاذبه‌های چین، واقع در قلب پکن است. ورود به این شهر و مجموعه کاخ‌های آن که دوران امپراتوری دو سلسله چینگ و مینگ را به خود دیده است، تا سال 1912، برای مردم عادی ممنوع بوده و به همین دلیل نام شهر ممنوعه را بر آن گذاشته‌اند.

به گزارش آژانس خبری سونیوز، شهر ممنوعه که در قلب پکن، پایتخت چین واقع شده، برای حدود 492 سال، مرکز حکومت و کاخ امپراتوری چین بوده است. پس از تکمیل آن در سال 1420 و بعد از 14 سال، شهر ممنوعه چین باستان خانه 24 امپراتور (14 امپراتور از سلسله مینگ و 10 امپراتور از سلسله چینگ) بود. شخص امپراتور، خانواده‌ها و خدمتکاران آن‌ها در طول سلسله‌های مینگ (1368-1644) و چینگ (1644-1911) در این شهر زندگی می‌کردند.

اگرچه این مکان دیگر یک منطقه امپراتوری نیست، اما یکی از مهم‌ترین مکان‌های میراث فرهنگی و پربازدیدترین موزه در جمهوری خلق چین به شمار می‌رود. 

راز شهر ممنوعه چین

داستان شهر ممنوعه چین از این قرار است که در زمان‌های قدیم گفته می‌شد، امپراتور پسر بهشت ​​است؛ از همین رو، قدرت برتر بهشت ​​به او اعطا می‌شد. قطعا اقامتگاه چنین مقامی، یک مکان الهی محسوب می‌شد؛ جایی که ورود به آن برای مردم عادی ممنوع بود. به همین دلیل شهر ممنوعه به این نام خوانده شده است.

علاوه بر ماجرای شهر ممنوعه چین که بسیار جالب است و به آن اشاره کردیم، حقایق و رازهای شنیدنی هم درباره این شهر وجود دارند. برای مثال، جالب است بدانید که هیچ درختی در محیط بیرونی وجود ندارد؛ زیرا امپراتوران فکر می‌کردند که درختان شکوه محیط را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند یا جو سلطنتی را بر هم می‌زنند. همچنین پرندگان نمی‌توانستند روی بام‌های قصر فرود آیند تا طراحی خاص، تمیزی و شکوه شهر ممنوعه حفظ شود.

یکی از جالب‌ترین رازهای شهر ممنوعه چین، مربوط به تعداد اتاق‌های آن است. افسانه‌ها حاکی از آن‌اند که شهر ممنوعه به‌گونه‌ای طراحی شده است تا 999.5 اتاق داشته باشد. اعتقاد بر این بوده است که خدای بهشت 10 هزار اتاق در کاخ بهشتی خود دارد و برای جلوگیری از ناراحتی او در شهر ممنوعه 999.5 اتاق ساخته‌اند.


معماری داخل شهر ممنوعه چین
تاکید معماری شهر ممنوعه پکن بر تقارن دوطرفه و تعادل بوده است؛ به‌گونه‌ای که اگر کاخی در سمت غرب وجود داشته باشد، ممکن است کاخ مشابه دیگری در سمت شرق پیدا کنید. شهر ممنوعه در یک مستطیل به مساحت حدود 72 هکتار قرار دارد که از شمال به جنوب 961 متر و از شرق به غرب 753 متر است. اطراف آن را دیواری به ارتفاع حدود 10 متر و خندقی به عمق 6 متر و عرض 52 متر احاطه کرده است. گوشه‌های دیوارها هم چهار برج، شامل سقف‌های پیچیده و متشکل از ۷۲ برجستگی وجود دارند.

مسلما چنین معماری باعث شده تا قصری غیرقابل نفوذ و کاملا قوی ایجاد شود. بد نیست بدانید که یکی از معروف‌ترین ویژگی‌های شهر، ورودی جنوبی با ارتفاع 38 متر است که به یک حیاط بزرگ باز می‌شود. از داخل حیاط رودخانه طلایی می‌گذرد و پنج پل مرمری سفید از آن عبور می‌کنند. بزرگ‌ترین ساختمان مجموعه، تالاری است که تاج و تخت امپراتوری در آن قرار دارد و می‌توان آن را  بزرگ‌ترین سازه چوبی باقی‌مانده در چین دانست.



زرد و قرمز رنگ‌های اصلی معماری شهر ممنوعه هستند. زرد، به‌معنای احترام و قدرت در فرهنگ چینی به‌طور گسترده در پشت‌بام اکثر کاخ‌ها استفاده می‌شده است. جالب است بدانید که فقط خانواده‌های امپراتوری در چین باستان، اجازه استفاده از این رنگ را داشته‌اند. دیوارها و پنجره‌ها عمدتا با رنگ قرمز رنگ‌آمیزی شده‌اند که نماد امید و خوشبختی شناخته می‌شود.

نویسنده : سونیوز