به گزارش آژانس خبری سونیوز، این روز حقوق ناشنوایان را در سراسر جهان به رسمیت می‌شناسد و از سازمان‌های مختلف می‌خواهد به از این حقوق حمایت کنند. در روز جهانی ناشنوایان آگاهی در مورد چالش‌های ناشنوایان افزایش پیدا می‌کند. هدف از این نام گذاری، ارتقای فرهنگ ارتباط با ناشنوایان، دانسته هایی از زبان اشاره و آگاهی سیاست مداران و همچنین عموم مردم از مشکلاتی است که این قشر با آن رو به رو هستند.
موسسه فرهنگی هنری فصل هنر، مشاور و مجری پروژه های فرهنگی، هنری، رسانه ای و تبلیغاتی شماست. موسسه فرهنگی هنری به عنوان جامع ترین موسسه فرهنگی هنری شمالغرب کشور و اولین شرکت خلاق در حوزه صدا و تصویر با شعار « فقط تصور کن... ! » ، ایده ها و تصورات شما را ممکن می سازد.
ارتباط با موسسه فرهنگی هنری فصل هنر/ کلیک کنید.
این مناسبت شامل دستاوردهای ناشنوایان در سراسر جهان است و به بسیاری از افراد کمک می‌کند تا آثار قابل‌توجه افراد ناشنوا را درک کنند. مناسبت روز جهانی ناشنوایان موجب ایجاد آگاهی در مورد چالش‌های پیش‌روی افراد ناشنوا می‌شود و اهمیت زبان اشاره را برای عموم مردم برجسته می‌کند. این روز به ناشنوایان و جوامع آنها کمک می‌کند تا فضایی امن در جامعه پیدا کنند.
بیش از ۴۶۰ میلیون نفر مردم دنیا از کم‌شنوایی رنج می‌برند. این تعداد حدود 5 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد. قرار گرفتن مداوم در معرض صدای بلند علت اصلی کاهش شنوایی است و طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، بیش از یک میلیارد نفر در معرض خطر کم‌شنوایی دائمی قرار دارند.
تاریخچه روز جهانی ناشنوایان
نخستین کنگره جهانی فدراسیون جهانی ناشنوایان سال ۱۹۵۱ در شهر رم ایتالیا برگزار شد. این فدراسیون در سال ۱۹۵۲ توسط سازمان ملل متحد و سازمان جهانی بهداشت به رسمیت شناخته شد. فدراسیون جهانی ناشنوایان در سال ۱۹۵۸ روز جهانی ناشنوایان را برای تجلیل از این افراد آغاز کرد. در سال ۲۰۱۸ نیز روز جهانی زبان اشاره به رسمیت شناخته شد.
برای اولین‌بار در سال ۱۹۵۱ فدراسیون جهانی ناشنوایان به‌عنوان یک موسسه غیر دولتی برای رسیدگی و حمایت از افراد ناشنوا در شهر رم ایتالیا تأسیس شد.
از سال ۱۹۵۷ میلادی روز ۳۰ سپتامبر، به‌عنوان روز جهانی ناشنوایان مصادف با سالروز درگذشت دکتر شرایر، اولین رئیس فدراسیون ناشنوایان، نامگذاری شده است.
هدف از این نامگذاری حمایت از حقوق ناشنوایان، گسترش فرهنگ ارتباط با آنها، همچنین آگاهی مردم از مشکلات پیش روی ناشنوایان است.
از سال ۱۳۸۰ شمسی نیز در ایران به پیشنهاد شورای فرهنگ عمومی، به‌طور رسمی روز هشتم مهرماه روز جهانی ناشنوایان تعیین شد.
طبق آمار سازمان بهداشت جهانی هم‌اکنون بیش از ۳۶۰ میلیون نفر در جهان به کم‌شنوایی مبتلا هستند و با افزایش طول عمر در جهان، تعداد افرادی که از ناشنوایی و کم‌شنوایی رنج می‌برند افزایش یافته است.
تاکنون نزدیک به یک‌سوم افراد بالای ۶۵ سال شنوایی خود را از دست داده‌اند و تعداد افراد کم‌شنوا یا ناشنوا در میان کودکان زیر ۱۵ سال نیز به ۳۲ میلیون نفر می‌رسد.
اولین معلم ناشنوایان تاریخ ایران
جبار باغچه‌بان (عسکرزاده) یکی از فعالان پرتلاش فرهنگ ایران و به معنی واقعی کلمه معلم بود. زنده‌یاد باغچه‌بان در سال 1298شمسی آموزگاری را در دبستان احمدیه مرند آذربایجان آغاز کرد.
وی مؤسس اولین کودکستان (باغچه اطفال) در تبریز بود. باغچه‌بان را باید اولین کسی دانست که در ایران، آموزش سمعی بصری را به دستگاه آموزشی کشور وارد کرد.
باغچه‌بان برای اولین‌بار به فکر تعلیم و تربیت کودکان ناشنوا افتاد. در ابتدای کار همه او را مورد تمسخر قرارمی‌دادند، اما وی طی یک سال موفق شد به سه کودک ناشنوا خواندن و نوشتن بیاموزد. شادروان باغچه‌بان فعالیت آموزشی خود را در شهر شیراز به مدت 6 سال و بعد از آن در تهران ادامه داد.
وی نخستین دبستان ناشنوایان را در چهارراه حسن‌آباد در خانه‌ای محقر تأسیس کرد و روش آموزش الفبای دستی را اختراع کرد. همچنین در حین تعلیم و تربیت به روش دیگری دست‌یافت که امروزه آن روش به نام روش ترکیبی معروف است و با گذشت این همه سال به عنوان مترقی‌ترین روش در مدارس سراسر کشور استفاده می‌شود.
باغچه‌بان کتب مختلفی مانندکتاب‌های کودکان (بابا برفی…)، کتاب حساب ویژه و کتاب آموزش کر و لال‌ها به رشته تحریر در آورده است. از کشفیات جبار باغچه‌بان می توان به روش شفاهی در تعلیم ناشنوایان، اختراع گوشی استخوانی یا تلفن گنگ، کشف خواص صوت‌ها و تقسیم بندی آنها، تهیه وسایل مختلف بصری برای تدریس ناشنوایان و اختراع گاه نما اشاره کرد.
این معلم دلسوز و مهربان، سرانجام در روز چهارم آذر ماه 1345، در سن 82 سالگی دیده از جهان فرو بست. در گیلان هر ساله یادبودی در همین روز برای این معلم بزرگ با حضور ناشنوایان موفق و معلمین زحمتکش که ادامه دهندگان راه و منش آن بزرگوار هستند، برگزار می‌شود.
در اهمیت حس شنوایی، این گفته هِلِن کِلِر، گویاتر از هر سخنی است. او که با وجود نابینایی و ناشنوایی، یکی از موفق ترین افراد استثنایی است، می گوید:
«اگر این فرصت به من داده می شد که یکی از دو حس خود را بازیابم، ترجیح می دادم نابینا بمانم، ولی بشنوم».