به گزارش سونیوز، در جنوب شرق تبریز و در هفت کیلومتری مرکز این شهر تفرجگاهی واقع شده‌ که سال هاست یکی از مهمترین اماکن تفریح و گذران اوقات تبریزی هاست، تفرجگاهی که در زمان آق‌قویونلوها ایجاد شده و در دورهٔ صفویان گسترش یافته‌ است.

ائل گلی تا پیش از روی‌کارآمدن صفویان، بزرگترین منبع ذخیرهٔ آب جهت آبیاری باغ‌های مناطق شرقی تبریز تا دروازهٔ تهران و تپلی‌باغ بود که در دوران حکومت صفویان، تمام شن و ماسه و نخاله‌های موجود در محوطهٔ داخلی دریاچهٔ فعلی آن خالی شده و دیواره‌ای سنگی به دور آن کشیده شد.

در دوران قاجار در پیرامون استخر ائل گلی خیابان‌هایی جهت عبور و مرور احداث گردید و در جوار این معابر، درختانی چون تبریزی، بید مجنون و گل‌های اطلسی متعددی در چندین ردیف جهت تزئین گردشگاه و پاکی آب و هوا کاشته شد و در دوران پهلوی به شهرداری تبریز واگذار شد تا به یک گردشگاه عمومی تبدیل شود و سید باقر کاظمی (مهذب‌الدوله) استاندار وقت آذربایجان شرقی، نخستین تعمیرات اساسی را در محوطهٔ این گردشگاه به انجام رسانید.

آنچه در سطور بالا از قدمت و تاریخ این تفرجگاه زیبا نگاشته شد، این روزها بر تن درختان کهن و سر به فلک کشیده ائل گلی ساری و جاری است، سازمان پارک ها و فضای سبز شهرداری تبریز در اقدامی ارزشمند و البته کم تکرار اقدام به الصاق شجره نامه درختان کهنسال ائل گلی کرده است، شجره نامه هایی که نشان می دهد برخی از این درختان چه روزگاران و چه تاج و تحت ها و شخصیت هایی که بر خود ندیده اند و چه بسا بسیاری از این درختان که این روزها محل اتراق و دورهمی های مردم تبریز و بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی شده اند، روزی از روزهای بلند عمرشان سایه ساری شده اند بر سر مفاخر تاریخ این دیار و ایران.

هر چند در این روزگار کرونایی این تفرجگاه رونق سابق خود را ندارد اما اگر این بار گذرتان به ائل گلی تبریز افتاد، ار کنار درختان کهنسال این پارک به سادگی گذر نکنید، بر تن این درختان و میان شاخ و برگ های درهم تنیده شان می توان زمزمه تاریخ را شنید.