رئیس سازمان صدا و سیما کشور طی نشستی در دانشگاه صنعتی شریف مطرح کرد: بازگرداندان عادل فردوسی پور به مقابل دوربین به این سادگی نبوده و بازگشت وی با امضا طلایی من هم امکان پذیر نیست.
جِبلی در ادامه افزود: سند تحول سازمان صدا و سیما خردادماه منتشر می شود و چندین ماه است که زیر نظر کارشناسان قرار گرفته ایم چرا که می خواهیم خطوط قرمز را به خطوط سبز تبدیل کنیم. وی در باره پوشش خبری متروپل نیز گفت: ما برای حادثه متروپل، شبکه خبر را به خط کردیم، ولی از همه جا خواهش و تقاضا و جاهایی دستور آمد که یکی دو ساعت به این موضوع بپردازید و بس است دیگر.
اکنون برای موارد مذکور، چند سوال اساسی از آقای جبلی، به عنوان رئیس رسانه "به اصطلاح ملی" مطرح می گردد.
موضوع اول :
ممنوع بودن فعالیت یک برنامه ساز محبوب در مقابل دوربین که موفق شده بود، آمار مخاطب این سازمان را به صورت چشمگیری افزایش دهد و تبلیغات و اسپانسرهای فراوانی را به لطف برنامه نَود به شبکه سوم سیما سرازیر کند در کجا و یا توسط چه افرادی و با چه دلایل، تفکر و پشتوانه ای انجام شده است که بالاترین مقام این سازمان نیز قدرت بازگرداندان وی را به مقابل دوربین ندارد. در این میان خواسته های فردوسی پور از این سازمان چیست و آیا قدرت مدیر شبکه سوم سیما به عنوان یک مدیر زیردستی از ریاست عالی سازمان بیشتر است که حتی امضا طلایی آقای رئیس نیز برای بازگرداندن وی نمی تواند کارساز باشد !؟
موضوع دوم :
چرا ریاست سازمان قدرت تصمیم گیری و استقلال عمل در نحوه پوشش خبری حادثه متروپل آبادان، بازگشت فردوسی پور و سایر وقایع را ندارد. با این نوع پوشش خبری که همانند سابق سرشار از تعارض، رویدادمحور، واکنشی و غیربازدارنده بود، مردم چگونه می توانند همانند سابق مخاطب این رسانه باشند؟ جایگاه رسانه رسمی کشور، نزد مردم دقیقا کجاست؟ چرا مردم نمی توانند به این رسانه کمی تا قسمتی ملی، در باره اعلام خبر کشته شدن مالک متروپل اعتماد کنند!؟ چرا با یک امدادگر در قالب یک نجات یافته از زیر آوارمصاحبه شد!؟
موضوع سوم :
با توجه به اعتراف اقای جبلی مبنی بر عدم استقلال و قدرت تصمیم گیری های درون سازمانی، حال باید پرسید سند تحول صدا و سیما بر چه اساسی و در کجا تهیه و تنظیم شده است؟ حتی در صورت تدوین این سند بر مبنای نظرات کارشناسان رسانه ای و تنظیم آن در درون سازمان، امکان اجرای آن وجود خواهد داشت یا باز دستور خواهد آمد که بس است دیگر...!
آیا با پخش فیلم مارمولک که تهیه و تولید آن در داخل کشور بوده و پروانه نمایش آن نیز توسط وزارت فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی ایران صادر شده، می توان گفت که نمایش این فیلم در صداوسیما، آن هم با سانسور، آغاز یک تحولی عظیم در رسانهِ ای نارِسا، بوده است؟
شواهد نشان می دهد دوران توهین آشکار و زیرپوستی به شعور مخاطب به سر رسیده و سطح آگاهی جامعه نیز هر روز رو به افزایش است. اما تجربه ثابت نموده، این دست از سوالات که برآیندی از مطالبات عمومی جامعه بوده، همواره توسط مسئولان رسانه ای کشور بی پاسخ می ماند که البته در مقابل، افکار عمومی نیز در عصر ارتباطات همچنان با فعالیت شهروندخبرنگاران بیش از پیش به دنبال روشنگری و مطالبه گَری از این رسانه عریض و طویل و البته کم خاصیت می باشند.
نویسنده: دکتر فرید حیدری
مدرس دانشگاه و مدیر مسئول آژانس خبری سونیوز