به گزارش سونیوز، عملیات اجرایی خط یک مترو تبریز و نامشخص بودن زمان تکمیل نهایی یکی از سوژه های حاشیه ساز خدمات شهری در چند سال گذشته بوده است، پروژه ای که همزمان با چند کلانشهر دیگر آغاز شده و در حالی که پروژه های همسان در کلانشهرهایی مانند تهران و اصفهان به خط پایان رسیده اند، خط یک مترو تبریز هنوز درجا می زند.
این پروژه را باید یکی از خبرسازترین پروژه های شهری تبریز در سال های اخیر بوده است، از مراسم افتتاح های گاه و بیگاه برای ورود واگن ها و زیر بار ترافیکی رفتن خطوط نیمه تمام و افتتاح چند ایستگاه ناقابل به دست مقامات دولتی گرفته تا همین اواخر که خروج یکی از واگن های قطار شهری در فاز سه خط یک مترو تبریز که اواخر آذر امسال توسط رییس جمهور و در قالب افتتاح های ویدئوکنفرانسی به بهره برداری رسید، این پروژه را به موضوع نقد جدی رسانه ها، مسوولان و شهروندان تبدیل کرده است.
در بررسی سیر اجرای این پروژه به برهه هایی بر می خوریم که در آن فاز های مختلف به اشکالی شگفت آور به بهره برداری رسیده اند که از آن جمله می توان به افتتاح خط اتصال خط یک از میدان راهنمایی و آبرسان به میدان ساعت اشاره کرد، این افتتاح در حالی صورت گرفت که ایستگاه بهشتی یا همان میدان منصور هنوز تکمیل نشده بود و حتی کارگاه عمرانی آن بصورت سرباز و در معرض دید بود با این حال مسوولان وقت استانداری و شهرداری ایستگاه ساعت را افتتاح کردند.
هر چند پس از پیگیری های رسانه ای و نقدهایی که در این خصوص مطرح شد، توجیه مسوولان این بود که تنها بنای فیزیکی این ایستگاه مورد بهره برداری قرار گرفته و تا تکمیل کل مسیر، استفاده از این ایستگاه بصورت آزمایشی و بدون مسافرگیری صورت خواهد گرفت، اما این تنها نمونه از افتتاح های شتاب زده و به عبارتی ویترینی مترو تبریز نبود و آخرین نمونه از این رویکردهای نمایشی را باید مربوط به تعدادی از ایستگاه های فاز سه خط یک این پروژه دانست.
ایستگاه های شهید باکری، امام حسین (ع)، سالار ملی و نور چهار ایستگاه فاز سه خط یک مترو تبریز بودند که 27 آذر امسال با اعتباری در حدود ۷۵۰میلیارد تومان و همزمان با پروژه های شهرداری های کشور به صورت ویدئو کنفرانسی توسط شخص رییس جمهور به بهره برداری رسیدند تا به گفته مسوولان استانی و شهری قدمی بزرگ در مسیر خدمت رسانی به شهروندان و توسعه خدمات شهری و توسعه حمل و نقل عمومی در شهر اولین ها باشد، افتتاحی که البته به یک ماه نرسیده به یک افتضاح تبدیل شد.
صبح دو روز پیش بود که یک خبر به تیتر یک فضای رسانه ای تبریز تبدیل شد، "خروج واگن قطار شهری در خط تازه افتتاح مترو تبریز"، حادثه ای که برای یک واگن خالی در ایستگاه قونقا به عنوان یکی از ایستگاه های فاز سه خط یک رخ داد و مصدوم شدن راننده این قطار را به دنبال داشت، حادثه ای که هر چند با حداقل تلفات  ختم به خیر شد اما دوباره پروژه مترو تبریز را به صدر اخبار انتقادی بازگرداند.
این حادثه که به گفته مدیرعامل شرکت بهره برداری قطار شهری تبریز بدون خسارت جانی و تنها با جراحت راننده قطار در ناحیه چشم همراه بوده، واکنش شورانشینان را نیز به دنبال داشت و خروجی جلسه شورای شهر تبریز در این خصوص، تعطیلی فاز سه خط یک تا اطلاع ثانوی بود، فازی که کمتر از یک ماه از افتتاح آن می گذرد.
نقدها و پرداخت های رسانه ای و کارشناسی متعددی در خصوص علل بروز این حادثه صورت گرفته اما به نظر می رسد باید این سووال را مطرح کرد که چه لزومی برای افتتاح شتاب زده چنین پروژه ناقصی و آن هم توسط عالی ترین مقام اجرایی کشور وجود داشته که نتیجه آن نیز خلق چنین افتضاحی باشد، اتفاقی که بدون شک ابعاد آن در صورت حمل مسافر توسط این قطار می توانست به مراتب بزرگتر و البته تلخ تر باشد و پاسخ این پرسش ها را باید از مسوولانی جویا شد که متاسفانه در چنین مواردی به جای قبول مسوولیت، بیشتر به دنبال فرار رو به جلو و فرافکنی در خصوص قصورهای صورت گرفته هستند.