سونیوز: هر سال، چهارم آوریل (یعنی همین امروز ۱۵ فروردین ماه)، دنیا یه جورایی به این موجودات کوچیک، باهوش و گاهی اعصاب‌ خردکن ادای احترام می‌کند. حالا فکر نکنید که قراره بریم تله‌موش بخریم یا سم پخش کنیم؛ نه، این روز بیشتر برای اینه که یه نگاهی بندازیم به زندگی این جونورا و نقشی که توی دنیا دارند.

به گزارش آژانس خبری سونیوز، پایگاه خبری روایت اول؛ حمیدرضا عبدالمنافی_ موش‌ها همیشه یه جورایی ستاره‌های پنهان بودن. از آزمایشگاه‌ها که جون دانشمندها رو با تست‌های علمی نجات دادن، تا داستان‌ها و کارتون‌ها مثل «تام و جری» که جری، موش بامزه، همیشه تام رو سر کار می‌‌گذاشت.

موش‌ها در ادبیات جهانی هم کم ندرخشیدن؛ مثلاً جورج اورول، توی رمان «۱۹۸۴» از موش‌ها به‌عنوان نمادی از ترس و بقا استفاده کرده. یا در «استوارت لیتل» نوشته ای. بی. وایت، یه موش کوچولو قهرمان قصه‌ست که با شجاعت و زیرکی، توی دنیای آدمای بزرگ زندگی می‌کند.

از اون طرف، توی فرهنگ خودمان، صمد بهرنگی، در «ماهی سیاه کوچولو» با زبان قشنگش از موجودات کوچیک مثل موش حرف زده و نشون داده که این جونورا هم قصه‌های بزرگ دارن.

در ادیان و باورهای جهان، موش جایگاه عجیب و جالبی داره

در هندوئیسم، موش حیوان مقدس خدای گانشا، خدای خرد و موفقیت، به حساب میاد؛ یه موش کوچیک که سوار بر اون، نشون‌دهنده فروتنی و هوشه.

در نزد رزتشت‌ باوران، موش به‌عنوان مخلوق اهریمنی دیده می‌شود که توی خرابکاری و نجاست دست دارد.

توی فرهنگ چینی، موش اولین حیوان توی چرخه زودیاکه و نماد زرنگی، ثروت و سازگاری است.

در مسیحیت و اسلام هم معمولاً موش به‌عنوان موجودی ناپاک و مزاحم شناخته می‌شه که باید ازش دوری کرد، هرچند مستقیم توی متون دینی کمتر بهش اشاره شده است.

حالا اگه بخواهیم رفتار آدمها را با موش مقایسه کنیم؛

ناپلئون بناپارت با زیرکی موش‌ وارش توی موقعیت‌های سخت راهش رو پیدا می‌کرد و امپراتوری ساخت.

میرزا کوچک‌خان جنگلی با هوش موش‌ مانندش توی جنگل‌ها مقاومت کرد.

در میان شعرای معاصر، احمد شاملو با کنایه سیاسی از موش برای طعنه به آدمای ترسو و فرصت‌طلب استفاده کرده و گفته: «موش‌ها توی سوراخ‌هاشون، پنیر قدرت رو بو می‌کشن».

موسسه فرهنگی هنری فصل هنر، مشاور و مجری پروژه های فرهنگی، هنری، رسانه ای و تبلیغاتی شماست. موسسه فرهنگی هنری به عنوان جامع ترین موسسه فرهنگی هنری شمالغرب کشور و اولین شرکت خلاق در حوزه صدا و تصویر با شعار « فقط تصور کن... ! » ، ایده ها و تصورات شما را ممکن می سازد.
           ارتباط با موسسه فرهنگی هنری فصل هنر/ کلیک کنید.

ولی چرا مردم از موش می‌ترسن؟

شاید چون توی تاریکی و جاهای کثیف پیداشون می‌شه و غیرقابل پیش‌بینی‌ هستند. سرعتشون، دندونای تیز و صدای جیرجیرشون هم آدم رو می‌ترساند. تازه، از قدیم موش‌ها رو ناقل بیماری‌هایی مثل طاعون می‌دونستن که میلیون‌ها نفر رو کشت و این ترس توی ذهن آدما مونده.

موش‌ها در شهرهای ایران معضل بزرگی‌ هستند. توی تهران، مشهد و اصفهان، این جونورا توی فاضلاب‌ها و کوچه‌ها جولان می‌دهند. زباله‌های پخش‌شده و فاضلاب قدیمی، بهشت موش‌ها شده است.

می‌گن در تهران جمعیت‌شان به میلیون‌ها می‌رسد و هر سال با باران‌های بهاری بیشتر می‌شوند. توی بازار تهران، کاسب‌ها از خرابکاری موش‌ها کلافه‌ن.

سعدی در گلستان نوشته: «موش را چو گربه در خانه نباشد، پادشاهی کند»؛ کنایه‌ای که توی شعرای معاصر مثل آثار محمدعلی سپانلو هم می‌بینیم: «موش‌های شهر ما، تاج بر سر می‌گذارن».

در ادبیات جهان، «موش‌ها و آدم‌ها» جان استاین‌بک موش رو نماد ضعف و بی‌پناهی کرده و توی «داستان دزدمونا» از کیت دی‌کامیو، موش قهرمانی عاشقه.

روز موش؛ چرا چهارم آوریل؟

این تاریخ به «انجمن دوستداران موش فانتزی» بر می‌گردد که سال ۲۰۰۲ این روز را برای موش‌ها انتخاب کردند. مردم دنیا این روز را با غذا دادن به موش‌های خونگی‌شون یا ساخت کاردستی جشن می‌گیرند. در شبکه‌های اجتماعی هم هشتگ #WorldRatDay داغه داغ است.

ولی در ایران، مردم بیشتر دنبال راه خلاصی از موش‌ها هستند تا جشن گرفتن.

شهرداری‌ها سم‌پاشی می‌کنند، ولی موش‌ها با زیرکیشون برمی‌گردند. شاید این روز بهانه‌ای باشد که یه فکری به حال زباله‌ها و فاضلاب‌ها بکنیم!

یه شعر کودکانه هم بخوانیم:
موش کوچولو، دم دراز
می‌ره تو سوراخ، تند و تیز و باز
پنیر می‌خواد، یه تیکه کوچیک
می‌گه به گربه: منم خیلی زرنگم، بافیک!

روز جهانی موش یه فرصت باحاله برای دیدن دنیا از زاویه این موجود کوچیک. تو چی فکر می‌کنی؟ موش‌ها رو دوست داری یا ازشون فراری‌ هستی؟

نویسنده : سونیوز