به گزارش سونیوز، تبریزی که روزگاری از آن به عنوان باغ شهر ایران یاد می شد، امروز به شهری غبار گرفته در حصار سازه های آهنی و آجری بدل شده که دیگر اثری از شکوه و سرسبزی نشاط انگیز باغ هایش به چشم نمی خورد.
در روزهایی که شهرداری تبریز با تبلیغات گسترده اعلام کرده به مناسبت هفته درختکاری، نهال رایگان بین شهروندان توزیع خواهد کرد، درختانی با عمر بیش از ده سال در مناطقی چون ورودی شهرک باغمیشه تبریز از ریشه کنده شده اند.
هفته های گذشته تصاویری از سوی شهروندان ساکن باغمیشه در رسانه ها منتشر شده بود که نشان می داد ساقه های درختان در ورودی این شهرک بصورت نامتعارفی بریده شده اند.
بر اساس بررسی های میدانی از ساکنان این منطقه مشخص شد در هفته های گذشته، ساقه های درختان با عمر بالای ده سال با عنوان حرص زمستانه اما به صورتی غیرمعمول بریده شده اند به گونه ای که بجای حرص شاخه های اضافی، تقریباً ساقه درختان بریده شده بودند.
حال چند هفته پس از این اقدام عجیب، فیلم و عکس های جدیدی توسط شهروندان ارسال شده که نشان می دهد همان درختان حرص شده از ریشه درآورده شده اند و البته چون بریدن ساقه هایشان قبل انجام شده بود، این عمل به سهولت و بدون جلب توجهی خاص انجام گرفته است.
حال این سوال مطرح می شود که اگر آیا شهرداری منطقه اقدام به چنین کاری کرده است و اگر این چنین باشد، باید پرسید دلیل این اقدام و آن هم با این روش عوام فریبانه چیست.
البته پیش از این نیز در مواردی مشابه فیلم ها و تصاویری از قلع و قمع درختان زنده و شاداب نیز توسط نیروهای شهرداری در مناطق مختلف منتشر شده بود که با وجود مطالبات عمومی و پیگیری های رسانه ای، موضوع با صدور یک بیانیه از سوی مدیران شهرداری و توجیه این اقدامات با بهانه های واهی ختم به خیر شده است.
این اقدامات در صورتی اتفاق می افتند که باغ شهر دیروز تبریز، امروز به کلان‌شهری تبدیل شده که با فقر فضای سبز دست به گریبان است و تاکید همواره مسئولان این شهر به ویژه از نوع شهرداران، بر لزوم حفظ فضاهای سبز موجود و افزایش سرانه آن در مناطق مختلف تبریز است.
در حالی که تصاویر ثبت شده دوربین های خبری و مستند و گزارش های مردمی در خصوص قلع و قمع معدود درختان باقیمانده در مناطق مختلف، آن هم توسط سازمان ها و نهادهای شهری به خوبی مؤید این موضوع است، دیدن بنرهای شهرداری تبریز در برخی معابر با عناوینی چون "دوباره به باغ شهر برمی گردیم" و یا "40 پارک در 40 ماه" بیشتر به طنزی تلخ و تاسف بار می ماند تا ادعایی محقق شدنی.