به گزارش سونیوز، حكيم ابوالقاسم منصور بن حسن فردوسی طوسي استاد بزرگ و بي بديل، حماسه سراي بزرگ ايران و يكي از شاعران مشهور عالم و ستاره درخشنده آسمان ادب فارسي و از مفاخر نامدار ملت ايران است كه به علت همين عظمت مقام و مرتبت، سرگذشت وی نیز مانند ديگر بزرگان دنياي قديم با افسانه و روايات مختلف در آميخته است.
فردوسی ظاهراً در ساله های 367 تا 369 هجری به نظم داستانهاي منفردي از ميان داستانهاي قديم ايراني سرگرم بود، مثل داستان "بيژن و گرازان"، كه بعدها آنها را در شاهنامه ي خود گنجانيد و گويا اين كار را حتي در حين نظم شاهنامه ابومنصوري يا بعد از آن نيز ادامه مي داد و داستانهاي منفرد ديگري را مانند اخبار رستم، داستان رستم و سهراب، داستان اكوان ديو، داستانهاي مأخوذ از سرگذشت بهرام گور، جداگانه به نظم در مي آورد.
وی مدتي پيش از به دست آوردن نسخه ي شاهنامه منثور ابومنصور محمد بن عبدالرزاق طوسي، در دوران جواني و پيش از چهل سالگي، سرگرم نظم بعضي از داستانهاي قهرماني بود و بنا بر شرحي كه گذشت در حدود سال 370-371 هجري نسخه شاهنامه منثور ابومنصوري را به ياري يكي از دوستان طوسي خود به دست آورد و به نظم آن همت گماشت، و پس از سيزده يا چهارده سال، در سال 384 يعني ده سال پيش از آشنايي بادربار محمود غزنوي، آن را به پايان رسانيد. تاريخ مذكور در پاره اي از نسخ قديمي شاهنامه ديده مي شود.