به گزارش آژانس خبری سونیوز، اوتیسم تقریبا از هر 150 کودک یک نفر را درگیر می نماید. این اختلال بر روی توانایی برقراری روابط اجتماعی اثر گذار است و کلیه ارتباطات را در کودکان تحت تاثیر قرار می دهد. از سال 2012،  میزان اوتیسم در میان کودکان 30 درصد افزایش  داشته است.

اوتیسم از دوران کودکی خودش را نشان می دهد و در اوایل نوزادی قابل تشخیص است. این بیماری به طور ثابت پیشرفت می کند و اولین علائم آن تقریبا در شش ماهگی ظاهر می شود و هر چه قدر که اوتیسم زودتر شناخته شود، درمان این وضعیت راحت تر خواهد بوده و زندگی کودک به شدت بهبود پیدا می کند. درمان های رفتاری در همان دوران کودکی به شدت موثر است؛ البته همه این درمان ها باید بر اساس نیاز های کودکان متفاوت باشد و هر کدام باید سبک یادگیری خودشان را داشته باشند.

هنوز هیچ دارو یا درمانی برای اختلال اوتیسم وجود ندارد و درمان های مراقبتی در درجه اول اهمیت هستند.

اختلالات طیف اوتیسم (ASD) گروه متنوعی از شرایط هستند. مشخصه آن ها درجاتی از مشکل در تعامل اجتماعی و ارتباطات فرد، الگوهای غیر معمول فعالیت ها و رفتارها هستند، برای مثال مشکل در انتقال از یک فعالیت به فعالیت دیگر، تمرکز بر جزئیات و واکنش های غیر عادی به احساسات در این افراد نسبت به سایر افراد متفاوت است. توانایی ها و نیازهای افراد اوتیستیک متفاوت است و می تواند در طول زمان تکامل یابد. درحالی که برخی از افراد مبتلا به اوتیسم می توانند به طور مستقل زندگی کنند، برخی دیگر دارای ناتوانی شدید هستند و نیاز به مراقبت و حمایت مادام العمر دارند. اوتیسم اغلب بر تحصیل و فرصت های شغلی افراد تأثیر می گذارد. نگرش های اجتماعی و سطح حمایت ارائه شده توسط مقامات کشوری و سازمان های بین المللی عوامل مهمی هستند که کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم را تحت تاثیر قرار می دهند. ویژگی های اوتیسم ممکن است در اوایل دوران کودکی تشخیص داده شود، اما اوتیسم گاهی تا سنین بالاتر تشخیص داده
نمی شود.

افراد مبتلا به اوتیسم اغلب همزمان دارای شرایطی از جمله صرع، افسردگی، اضطراب و اختلال کم توجهی بیش فعالی و همچنین رفتارهای چالش برانگیز مانند مشکل در خوابیدن و آسیب زدن به خود هستند. سطح عملکرد فکری در میان افراد اوتیستیک به طور گسترده ای متفاوت است.

طیف وسیعی از مداخلات، از اوایل کودکی و در سراسر طول عمر، می تواند رشد، سلامت، رفاه و کیفیت زندگی افراد اوتیستیک را بهبود بخشند. دسترسی به موقع به مداخلات روانی اجتماعی مبتنی بر شواهد اولیه می تواند توانایی کودکان اوتیستیک را برای برقراری ارتباط موثر و تعامل اجتماعی بهبود بخشد. نظارت بر رشد کودک به عنوان بخشی از مراقبت های بهداشتی معمول مادر و کودک توصیه می شود. ضروری است که پس از تشخیص اوتیسم، به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم و اطرافیان آن ها اطلاعات، خدمات، ارجاعات و پشتیبانی عملی، مطابق با نیازها و شرایط فردی و در حالت کامل آن ها ارائه شود.

کودکان مبتلا به اوتیسم استعداد های شگرفی در زمینه های مختلف دارند و در صورتی که محیط و امکانات مناسبی برایشان فراهم شود می توانند استعداد ها و توانایی های خود را بروز دهند