به گزارش سونيوز، آخرین روزهای دولت دوازدهم با اخبار عجیبی همراه است. قطعی آب و برق و ناتوانی دولت در مدیریت آنها، معدوم کردن اسناد در برخی دستگاه‌ها، استخدام‌های دقیقه نودی و ... اما آنچه در مناطق آزاد می‌گذرد هم در نوع خود بی‌نظیر است.
پروژه‌هایی که نیمه تمام افتتاح می‌شوند، طرح‌های عمرانی دولتی و طرح‌های بخش خصوصی در گزارش پیشین به افتتاح عجیب یک پل از یک طرح راهسازی نیمه تمام در منطقه آزاد ارس و ساختمان تکمیل نشده کلانتری جلفا در روز افتتاح گفتیم.
دور آخر افتتاح‌های ریاست جمهوری در مناطق آزاد دیروز انجام شد، ( ۱۵ تیر ۱۴۰۰) آنچه در منطقه آزاد ارس شاهد آن بودیم افتتاح دو پاساژ !! و چند طرح دیگر در این منطقه توسط آقای روحانی بود.
هرچند متاسفانه مدیرعامل منطقه آزاد ارس از اعلام جدول کامل پروژه‌های افتتاحی این منطقه در ایام کرونا طفره رفته و به ذکر چند پروژه به ظاهر بزرگ و مهم اکتفا کرده است اما همین چند مورد اعلامی دیروز کافی است تا به عمق این افتتاح‌ها پی ببریم.
مجتمع تجاری مشاهیر آذربایجان و مجتمع تجاری هایپر اسکار ۲ پروژه افتتاحی دیروز بودند. تقریبا هر مسافری که در ۶ سال گذشته سفری به ارس داشته است این ۲ مجتمع را در ورودی منطقه دیده است.
۲ مجتمع تجاری با مغازه‌های فعال از بیش از ۶ سال گذشته!! سازمان منطقه آزاد ارس برای توجیه افتتاح ۲ مجتمع تجاری که سال‌ها قبل برایشان مجوز فعالیت صادر کرده و در این مدت میلیون‌ها مسافر به خود دیده است، از عنوان فاز دو، سه، چهار و ... استفاده کرده است.
افتتاح مجتمع تجار ی مشاهیر توسط مرحوم ترکان
سوال این است که اولا می‌دانیم که با محدودیت واردات به مناطق آزاد در سه سال گذشته عملا این ۲ پاساژ تعطیل شده‌اند و نه فقط کسبه فعال آنها بلکه اکثر واحدهای تجاری منطقه آزاد ارس با چالش مواجه شده و در مجتمع‌های دیگر در همین منطقه فعالیت خود را متوقف کرده‌اند، از این‌رو افتتاح چنین طرحی در سالی که به‌دنبال رونق تولید است آنهم توسط رئیس جمهور با ارائه آمار اشتغال‌زایی آنها! امری غیرمنطقی است.
دوما این ۲ مجتمع از سالیان سال قبل فعال شده‌اند و نمی‌توان گفت که افتتاح نشده‌اند، مگر اینکه بگوییم هر طرحی که روبان برایش نبریده‌ایم، افتتاح نشده است حتی اگر ۱۰ سال از عمرش بگذرد!!
و نکته آخر اینکه اگر این طرح‌ها به پایان نرسیده بودند، چگونه اصناف آنها مجاز به فعالیت بوده‌اند؟ تا جایی که می‌دانیم بیش از ۲ سال قبل بخشی از امور اداری سازمان منطقه آزاد ارس در مجتمع تجاری مشاهیر آذربایجان مستقر شده است!
هرچند همزمان با این طرح‌ها چند طرح تولیدی دیگر به افتتاح رسید که البته هیچ‌گاه برابر سنت دیرینه منطقه آزاد ارس لیست کامل آن انتشار نیافت اما جای تعجب است که در پایان دولت، کارگزارانش این‌گونه سعی در آمارسازی غیرواقعی کنند.
۱۰ مجتمع مسکونی هم بخشی از افتتاح‌های دیروز بود که البته نام و نشانی از لیست آنها منتشر نشده است. با همین روش می‌توانیم خانه‌هایی را که مردم برای خودشان ساخته‌اند با نرخ روز برآورد کنیم و از سرمایه‌گذاری هزاران هزار میلیاردی بخش خصوصی در منطقه آزاد ارس دم بزنیم.
جای دستگاه‌های نظارتی در این میان خالی است تا این‌گونه مسائلی که موجب سلب اعتماد می‌شود رسیدگی کنند.
کمیاب شدن روبان قرمز در کشور
این روزها، رئیس جمهور و وزرا به شدت در تلاش هستند تا از پروژه‌های عمرانی جدید پرده‌برداری نمایند و روبان پشت روبان است که قیچی زده می‌شود.
در ۲ سال اخیر بعد شیوع ویروس کرونا افتتاح طرح به شکل ویدئوکنفرانس، رئیس جمهور و حضور مسوولان و در محل پروژه انجام می‌شود، دولت تدبیر و امید مبارک.
این هشت سال تبریک به تمام دولتمردانی که این روزها از این استان به آن استان سفر می‌کنند و پیوسته در حال افتتاح همزمان ده‌ها پروژه‌ای هستند که برای صد‌ها نفر اشتغال‌زایی کرده و بسیاری از مشکلات مردم مناطق مختلف را مرتفع ساخته، مبارک.
این بازی مسوولان است که در این روزها آنقدر پروژه افتتاح می‌کنند که احساس می‌شود از فردا دیگر نه مشکل تولید داریم و نه کمبود آب و نه معضلات زیست‌محیطی و نه بیکاری.
مدیران پروژه‌محوری که بیشتر حرف می‌زنند و آمار می‌دهند و دیگر هیچ. کافی است اخبار خبرگزاری‌ها و مطبوعات را بررسی کنیم تا هر روز خبر افتتاح و بهره‌برداری صد‌ها پروژه را ببینیم و بخوانیم.
پروژه‌هایی که همگی در این روزها به پایان رسیده‌اند و در طول این چند روز فقط منتظر مسوولی بودند که آنها را افتتاح کند تا به چرخه خدمات‌دهی به مردم وارد شوند. اما همین مردم می‌پرسند چرا با این همه پروژه، گره‌ای از مشکلاتشان باز یا دردی دوا نمی‌شود؟
بی‌شک اگر به اصل اقدامات هر یک از مسوولان در روزهای اخیر رجوع شود، به خوبی قابل ملاحظه است که هرگز مشکلات اصلی و درد‌های مردم در این کار‌ها دیده نشده و فقط با بهره‌گیری از پیشوند «پروژه» سعی در بزرگنمایی آنها شده است. کاری که در زمان افتتاح‌ها به خوبی می‌توان به واقعیتشان پی‌برد.
وقتی چند نفر کت و شلوار پوشیده با کفش واکس زده سینی به دست در کنار یک روبان قرمز منتظرند تا چند ماشین از راه برسد و مسکولی شیک‌پوش از آن پیاده شود تا با قیچی مزین به گل‌های مصنوعی، مصنوعی‌ترین شادی را به مردم آن شهر و منطقه و روستا هدیه دهد، مراسمی که به غیر از دخترک سنتی پوشی که چند بیت شعر را برای خوش آمدگویی حفظ کرده، نمی‌توان یکی از ساکنان آن شهر و منطقه و روستانشینان را در آن دید.