سونیوز: در قلب شلوغی و هیاهوی برلین، پشت دیوارهای آپارتمان‌های به ظاهر معمولی، سکوت مرگباری حکمفرماست. تراژدی تنهایی؛ جایی که انزوای مطلق، مرگ را به همخانه‌ای خاموش و کشف آن را به مقوله‌ای تصادفی تبدیل کرده است. اینجا، در کلانشهری که هر روز در حرکت است، ساکنانش گاه برای سال‌ها در تنهایی خود می میرند و هیچکس، حتی همسایه دیوار به دیوار، از این فاجعه بی‌خبر می‌ماند.

به گزارش آژانس خبری سونیوز، تاگس اشپیگل، رازهای تاریک برلین، نه در خیابان‌هایش، که پشت درهای بسته و قفل‌شدهٔ آپارتمان‌ها نهفته است. تقریباً هر روز، صدای آژیر پلیس یا آمبولانس، سکوت یک بلوک مسکونی را می‌شکند تا یکی از غم‌انگیزترین صحنه‌های ممکن را روایت کند: کشف جسدی که هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها از مرگش گذشته است.

این اجساد، که به مومیایی‌های مدرن کلانشهرها تبدیل شده‌اند، قربانیان خاموش انزوای اجتماعی هستند. آنها در سکوت و فراموشی کامل، جهان را ترک می‌گویند، در حالی که زندگی تنها چند متر دورتر از در آپارتمانشان، بی‌خبر از همسایهٔ ازدست‌رفته، به جریان خود ادامه می‌دهد.

نمونه‌ها گواه این واقعیت تلخ هستند: جسد یک زن ۴۸ ساله در محلهٔ تمپلهوف، پس از دو سال طولانی در حمام آپارتمانش پیدا شد. دو سالی که کسی نه او را دید، نه صدایش را شنید و نه گمان کرد که چه بر سر او آمده است. یا در دسامبر ۲۰۱۸، زمانی که کارگران یک شرکت املاک برای تخلیهٔ آپارتمانی در منطقهٔ مارتسان آمدند، با صحنهٔ هولناک جسد در حال تجزیهٔ مستأجری در آشپزخانه روبرو شدند؛ مردی که تخمین زده می‌شد در سال ۲۰۱۴ مرده بود. چهار سال پیش.

فرآیند مرگ در این انزوای وحشت‌ناک، خود داستانی جداگانه دارد. در شرایط خاصی، جسد به جای پوسیدن، در اثر تبخیر رطوبت بدن، به یک مومیایی تبدیل می‌شود. این تبدیل، که در فضاهای خنک و خشک رخ می‌دهد، حتی آخرین نشانهٔ ممکن برای جلب توجه—یعنی بوی تعفن—را نیز از مرده سلب می‌کند و او را در سکوت مطلق، برای ابدیت در سلول تنهایی‌اش زندانی می‌کند.

فیلیپ مولر، متخصص ۳۶ سالهٔ پزشکی قانونی در برلین، که بیش از یک دهه است با این صحنه‌ها روبرو می‌شود، می‌گوید: «ما تقریبا هر روز چنین پرونده‌هایی داریم.» او از پشت میز تشریح، نه فقط اجساد، که چهرهٔ زمخت و تلخ تنهایی در ابعادی کلان را می‌بیند؛ تصویری که هر بار خود را در قالب یک تراژدی تکراری و همیشه غم‌انگیز به شهر تحمیل می‌کند.

در برلین تقریبا هر روز پلیس یا پزشکان قانونی با اجساد متلاشی، مومیایی یا اسکلتی در آپارتمان‌ها روبر‌و می‌شوند. این افراد معمولا در تنهایی، انزوا و بی‌خبری همسایگان و بستگان دنیا را ترک می‌کنند و گاهی هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها طول می‌کشد تا جسدشان پیدا شود.

موسسه فرهنگی هنری فصل هنر، مشاور و مجری پروژه های فرهنگی، هنری، رسانه ای و تبلیغاتی شماست. موسسه فرهنگی هنری به عنوان جامع ترین موسسه فرهنگی هنری شمالغرب کشور و اولین شرکت خلاق در حوزه صدا و تصویر با شعار « فقط تصور کن... ! » ، ایده ها و تصورات شما را ممکن می سازد.
           ارتباط با موسسه فرهنگی هنری فصل هنر/ کلیک کنید.

به عنوان نمونه، جسد یک زن ۴۸ ساله در تمپلهوف برلین پس از دو سال پیدا شد. کسی در این مدت سراغی از او نگرفته بود. جسد این زن در حمام پیدا شد. یا در دسامبر سال ۲۰۱۸ یک شرکت املاک که برای تخلیه آپارتمان آمده بود، جسد در حال تجزیه مرد مستأجر را در منطقه مارتسان در آشپزخانه پیدا کرد. تخمین‌زده می‌شود که او در سال ۲۰۱۴ فوت شده است. 

اتفاقی که برای بدن پس از مرگ می‌افتد، دلخراش است. بسته به دما و شرایط جسد ممکن است، تغییر کند. در مواردی که جسد در جای خنک و خشک قرار دارد، با تبخیر آب بدن، به جای پوسیدگی مومیایی می‌شود و در این وضعیت از جسد بوی زیادی متصاعد نمی‌شود و کمتر مورد هجوم حشرات قرار می‌گیرد.

فیلیپ مولر، ۳۶ ساله، متخصص پزشکی قانونی در برلین، می‌گوید: «ما تقریبا هر روز چنین پرونده‌هایی داریم.» او بیش از ۱۰ سال است که در مؤسسه پزشکی قانونی کار می‌کند و از خلال اجساد، چهره‌ تلخ تنهایی در شهرهای بزرگ را می‌بیند.

نویسنده : سونیوز