به گزارش آژانس خبری سونیوز، کمالگرایی همان دیواری نامرئی است که میان تو و رویاهایت قد میکشد. تصور میکنی همه چیز باید بینقص باشد تا ارزش شروع کردن داشته باشد، غافل از اینکه زندگی در ناکاملترین لحظاتش زیباترین معناها را خلق میکند. این وسواس فکری که "یا همه چیز یا هیچ چیز" همان تلهای است که تو را در دایره بسته تردید و تعلل اسیر میکند. واقعیت این است که هیچ شاهکاری یکشبه متولد نشده؛ هر اثر ماندگاری ردپایی از آزمون و خطا، اصلاح و تکامل را در خود دارد. وقتی از ترس ناقص بودن شروع نمیکنی، در واقع داري رویاهایت را پیش از تولد دفن میکنی.
ذهن کمالگرا مانند گالریای است پر از تابلوهای ناتمام که هرگز روی دیوار واقعیت آویخته نمیشوند. تو مدام در حال طراحی طرحهای بیعیب در ذهنت هستی، اما از ترس اینکه روی کاغذ به همان زیبایی ذهنت نباشند، قلم را زمین میگذاری. غافل از اینکه همین ترس از نقص، بزرگترین نقص است! زندگی نه در کمال مطلق که در گذر از ناکامیها و درس گرفتن از آنها معنا پیدا میکند. همانطور که رودخانه با پذیرش ناهمواریهای مسیرش به دریا میرسد، تو نیز باید یاد بگیری که با آغوش باز پذیرای ناپیراییهای مسیرت باشی.
این تصویر ذهنی که باید یکباره و بیکموکاست به هدف برسی، همان چیزی است که تو را از حرکت بازمیدارد. واقعیت این است که رشد تدریجی است؛ مانند درختی که یکشبه قد نمیکشد. وقتی به خودت اجازه میدهی ناقص شروع کنی، در واقع داري فضایی برای تنفس و بالندگی خلق میکنی. یادت باشد حتی بزرگترین هنرمندان تاریخ هم آثار اولیهشان با کارهای متأخرشان فاصله زیادی داشته. تفاوت آنها با دیگران این بود که جسارت شروع ناقص را داشتند.
کمالگرایی سالم مثل یک مربی دلسوز است که تو را به پیشرفت تشویق میکند، اما کمالگرایی بیمارگونه مانند زندانی است که تو را در سلول انتظار برای شرایط ایدهآل محبوس میکند. در نگرش سالم، هر قدم کوچک جشن گرفته میشود و هر پیشرفتی هرچند ناچیز ارزشمند است. این نوع نگاه به تو اجازه میدهد از مسیر لذت ببری، نه فقط از مقصد. وقتی یاد بگیری که فرایند خلاقیت به خودی خود ارزشمند است، آنگاه خواهی دید که چگونه بار سنگین انتظارات غیرواقعی از دوشت برداشته میشود.

موسسه فرهنگی هنری فصل هنر، مشاور و مجری پروژه های فرهنگی، هنری، رسانه ای و تبلیغاتی شماست. موسسه فرهنگی هنری به عنوان جامع ترین موسسه فرهنگی هنری شمالغرب کشور و اولین شرکت خلاق در حوزه صدا و تصویر با شعار « فقط تصور کن... ! » ، ایده ها و تصورات شما را ممکن می سازد.
ارتباط با موسسه فرهنگی هنری فصل هنر/ کلیک کنید.
سعدی چه زیبا گفت: "به نیمجو توانگر شدن، به که به دو جو عاجز ماندن". این شعر به این مفهوم است : همین که شروع کنی، حتی با امکانات ناکافی، از کسی که در ترس از نقص، فلج شده ثروتمندتری. جهان بیرون، گِلِ رسِ وجود توست؛ باید آن را با دستان خودت شکل دهی، نه اینکه منتظر بمانی تا کسی برایت مجسمهای بینقص بسازد. سعدی شیرین سخن با شعر به ما یادآوری میکند که ارزش سفر به مقصد آن نیست، بلکه در تجربه راه است. وقتی از حرکت میترسی و منتظر شرایط ایدهآل میمانی، در واقع داري زندگی را از دست میدهی. جهان بیرون آزمایشگاه ذهن توست؛ جایی برای تجربه کردن، زمین خوردن و دوباره برخاستن. هر پروژهای که شروع میکنی، هر ایدهای که به عمل تبدیل میکنی، حتی اگر طبق انتظارت پیش نرود، ارزشمندتر از تمام رویاهای محقق نشدهات است.
پس قلم را بردار، قدم اول را بردار، حتی اگر لرزان باشد. اجازه بده اولین نتهای موسیقیات ناکوک باشد، اولین طرحهایت ناپخته. این شجاعت شروع کردن است که تو را از خیل آرزوهای محبوس در ذهن متمایز میکند. به یاد داشته باش که هر اثر بزرگ، روزی شروعای ناقص داشته است. تو لایق این هستی که تجربه کنی، رشد کنی و در این مسیر ناکامل، زیباترین نسخه خودت را خلق کنی. زندگی بسیار کوتاهتر از آن است که منتظر کمال بمانی.
پس از امروز، همین حالا، یک "شروع ناقص" داشته باش:
-
اگر نویسندهای، فقط یک پاراگراف بنویس، حتی اگر بد باشد.
-
اگر نقاشای، یک خط ناجور روی بوم بکشد.
-
اگر کارآفرینی، با یک محصول ساده وارد بازار شود.
چون هرچه باشد، "انجامدادنِ ناقص" از "انجامندادنِ کامل" هزاربار ارزشمندتر است. پس نفس عمیق بکش و بپذیر که تو مجاز هستی اشتباه کنی، مجاز هستی ناقص باشی، اما مجاز نیستی در ترس از نقص، زندگی را از دست بدهی.