سـونیـوز

پایگاه خبری تحلیلی

نسخه چاپی خبر

روز ارتباطات و روابط عمومی

کد خبر : 767
08:31
1404/02/27


سونیوز: در عصر انفجار اطلاعات، جایی که هر پیام یک شمشیر دو لبه است، روابط عمومی دیگر یک دپارتمان تشریفاتی نیست؛ آنان سردمداران میدان جنگ تصویرسازی ذهنی هستند. جایی که یک اشتباه می‌تواند ساعت ها کار را بر باد دهد و یک اقدام هوشمندانه، برندی را بر اوج بکشاند. اما آیا روابط عمومی در ایران به این درجه از بلوغ و قدرت عمل رسیده است؟


به گزارش آژانس خبری سونیوز،در عصر امروز، کارکرد ارتباطات و روابط عمومی دستخوش دگرگونییی شگرف و بنیادین شده است. این تحول آنچنان گسترده است که می‌توان از آن به عنوان یک «انقلاب ارتباطی» یاد کرد. از هفدهم ماه می ۱۹۶۹ میلادی، همزمان با سالگرد تأسیس اتحادیه تلگراف بین‌المللی، جهان روز ارتباطات را جشن می‌گیرد؛ نمادی از تلاش بشر برای فائق آمدن بر فاصله‌ها و ایجاد گفت‌وگویی  بی‌درنگ. در ایران نیز با توجه به اهمیت راهبردی این عرصه، روز ۲۷ اردیبهشت ماه در تقویم رسمی کشور به عنوان «روز ارتباطات و روابط عمومی» نام‌گذاری شده است، روزی که بهانه‌ای است برای آغاز «هفته روابط عمومی» و برگزاری همایش‌ها، جشنواره‌ها و نشست‌های تخصصی متعدد با هدف واکاوی چالش‌ها و ترسیم افق‌های پیش رو.

امروزه نقش روابط عمومی‌ها دیگر محدود به اطلاع‌رسانی یک‌طرفه و تبلیغات نیست؛ آنها به مشاوران استراتژیک بدنه مدیریتی سازمان‌ها تبدیل شده‌اند. نقش‌آفرینی آنها به عنوان یک «ابزار مدیریتی هوشمند» برای هدایت فعالیت‌های حرفه‌ای، علمی و به ویژه در فضای اجتناب‌ناپذیر دیجیتال، از شاخصه‌های ممتاز روابط عمومی نوین است. بر این اساس، یکی از نقاط کانونی در مدیریت استراتژیک پیشرفته، تأکید بر رصد و تحلیل مستمر «محیط برون‌سازمانی» و حتی «فضای جهانی» است. در این پارادایم، وظیفه استراتژیک روابط عمومی، نه تنها دخالت، که «اثرگذاری فعال» در کانون‌های تصمیم‌گیری سازمان و شکل‌دهی به این تصمیم‌ها بر اساس داده‌های واقعی دریافتی از محیط بیرون است.

اهمیت جایگاه روابط عمومی در عصر حاضر، که در آن سرعت و دقت اطلاع‌رسانی تعیین‌کننده پیروزی یا شکست است، دوچندان شده تا آنجا که موفقیت نهادها، ادارات، شرکت‌ها و تداوم فعالیت‌های تخصصی‌شان به‌صورت مستقیم به کیفیت عملکرد و میزان اثرگذاری روابط عمومی‌های آنها گره خورده است. ماهیت ذاتی کار در این حوزه، که توأم با مسئولیت‌های سنگین، ضرب‌الاجل‌های فشرده و حساسیت بسیار بالاست، باعث شده حرفه روابط عمومی در رده‌بندی‌های جهانی به عنوان یکی از پراسترس‌ترین مشاغل شناخته شود. این فشار البته روی دیگری نیز دارد: «خلق ارزش». یک روابط عمومی توانمند می‌تواند با مدیریت صحیح ارتباطات، اعتماد عمومی را جلب کند، از سرمایه اجتماعی سازمان محافظت نماید و در نهایت، بسترساز «رونق پایدار» در عرصه‌های مختلف اقتصادی و اجتماعی شود. چرا که مدیران روابط عمومی در نقش متخصصان کنترل بحران و مدیریت ریسک اعتباری، می‌بایست از توانایی تفکر تحلیلی، اقدام سریع و حفظ خونسردی در اوج طوفان‌های ارتباطی برخوردار باشند.

به راستی که کار روابط عمومی، «کار دل» است و عشق می‌طلبد. شرط اول برقراری یک ارتباط اثربخش و صادقانه، سخن گفتن از روی «علم»، «آگاهی» و «مسئولیت‌پذیری» است. تصویر کنید در مراسمی که همه حضار آرام بر روی صندلی‌هایشان نشسته‌اند و غرق در تماشای برنامه هستند، قلب تیم روابط عمومی با ضربانی مضاعف می‌تپد و نگران بی‌نقص اجرا شدن لحظه‌به‌لحظه برنامه است. زمانی که جمعیت در حال ترک محل هستند، آنها تازه کارشان آغاز شده: واکاوی ذهنی نقاط ضعف و قوت، جمع‌آوری بازخوردها و آماده‌سازی برای قدم بعدی. این دغدغه‌مند بودن، فراتر از یک شغل است؛ این یک سبک زندگی است: از داشتن دلواپسی برای برگزاری بی‌نقص گردهمایی‌ها و حضور مؤثر در نمایشگاه‌ها گرفته تا مرور مداوم «کنداکتور»برنامه، استرس دریافت به‌موقع بروشورهای چاپی، بنر و استند و نصب حرفه‌ای آنها، پیگیری‌های خستگی‌ناپذیر ایاب و ذهاب میهمانان، تنظیم صورت‌جلسات و گزارش‌های مدیریتی دقیق، تولید و ارسال به‌موقع اخبار و رصد بازتاب آن در رسانه‌ها، به‌روزرسانی مستمر وب‌سایت و شبکه‌های اجتماعی و پایش دائمی ایمیل‌ها، تا حضور به موقع در مراسم تسلیت برای همدردی یا در مراسم شادی برای تبریک. اینها تنها بخشی از هزاران وظیفه‌ای است که روابط عمومی‌ها سکان‌داری آن را بر عهده دارند. بدون عشق و تعهد قلبی، قدم نهادن در این وادی تقریباً ناممکن است.

یک روابط عمومی مدون، برنامه‌ریزی‌شده و مبتنی بر داده، امروزه به یکی از قدرتمندترین ابزارهای «مدیریت افکار» و «رهبری ادراکات» تبدیل شده است. روابط عمومی در نقش اصلی‌ترین حلقه اتصال بین مدیریت ارشد و بدنه کارکنان، مسئولیتی خطیر در تسهیل فرآیند گفت‌وگو و تبادل نظر بین این دو قطب بر عهده دارد. به همین دلیل، نگاه ویژه به روابط عمومی به عنوان یک نهاد راهبردی که می‌تواند به صورت نظام‌مند، برنامه‌ریزی‌شده و هوشمندانه در جهت خلق، حفظ و تعمیق «اعتماد» و «تفاهم» بین مدیران و کارکنان گام بردارد، امری حیاتی است. نکته کلیدی و ممتاز این است که مأموریت اصلی روابط عمومی، «تسهیل امور و خدمت به کل مجموعه مدیریتی» است، نه چاپلوسی و خدمت به «فرد مدیر». محور اساسی فعالیت آن، کسب منافع و اعتبار برای کل سازمان است، نه برای شخصی که در رأس هرم قدرت نشسته است. تنها با نگاهی عالمانه، منطقی و استراتژیک به روابط عمومی و کارکردهایش است که این واحد می‌تواند به جایگاه واقعی خود دست یابد و برای سازمانش ارزش‌آفرینی کند.

موسسه فرهنگی هنری فصل هنر، مشاور و مجری پروژه های فرهنگی، هنری، رسانه ای و تبلیغاتی شماست. موسسه فرهنگی هنری به عنوان جامع ترین موسسه فرهنگی هنری شمالغرب کشور و اولین شرکت خلاق در حوزه صدا و تصویر با شعار « فقط تصور کن... ! » ، ایده ها و تصورات شما را ممکن می سازد.

           ارتباط با موسسه فرهنگی هنری فصل هنر/ کلیک کنید.

سازمان‌ها و نهادهای تعاونی نیز در این فضای پویا نمی‌توانند نسبت به تحولات شتابان ارتباطی، اجتماعی و اقتصادی بی‌تفاوت بمانند. رشد و ماندگاری آنها در گرو به کارگیری راهکارهایی است که یکی از کلیدی‌ترین آنها، «حضوری مؤثر و آگاهانه» در جوامع اطلاعاتی و دسترسی بهینه به حجم انبوهی از داده‌ها و تحلیل‌ها است. این دسترسی عمدتاً در قالب روابط عمومی‌های دیجیتال‌محور و با بهره‌گیری از ابزارهای ارتباطی نوین میسر می‌شود که می‌تواند حضوری متمایز و برجسته را برای سازمان به ارمغان آورد. اما تحقق این امر، بدون پشتوانه‌های علمی، سرمایه‌گذاری روی نیروی انسانی متخصص و خرید فناوری‌های روز، غیرممکن است.

به هر روی، نگاه کنونی به روابط عمومی و جایگاه آن در کشور، با عینیت یافتن این توجهات و تبدیل شعار به اقدام می‌تواند محرک گام‌های بلند و استوار در مسیر رشد و تعالی نظام ارتباطی ایران باشد و این حرفه تخصصی را در جایگاه شایسته و واقعی خود قرار دهد. در واقع، روز ملی ارتباطات و روابط عمومی می‌تواند نه به عنوان یک آیین سالانه، که به عنوان یک «نقطه عطف» و «زمينه‌ساز تحول» در توسعه کیفی و کارکردی واحدهای روابط عمومی در ایران ایفای نقش کند. بی‌شک این روز، نماد و یادآور اهمیت و نقش فزاینده‌ای است که صنعت روابط عمومی در دنیای پیچیده ارتباطات یافته است؛ تا جایی که به قلب تپنده و سیستم عصبی مجموعه‌های مختلف تبدیل شده است.

 

 


نویسنده : اکرم حیدری
پژوهشیار