سـونیـوز

به گزارش سونیوز، واژه نوروز از زبان فارسی میانه (nōgrōz) گرفته شده که ریشه در زبان اوستایی دارد. مورخان، معادل اوستایی آن را navaka raocah حدس زده‌اند. امروزه در فارسی این واژه برای دو معنی استفاده می‌شود؛

نوروز عام: روز آغاز اعتدال بهاری (برابری شب و روز) و آغاز سال نو
نوروز خاص: روز ششم فروردین با نام «روز خرداد»

ایرانیان باستان از نوروز به‌عنوان «ناوا سرِدا» یعنی سال نو یاد می‌کردند. مردمان ایرانی آسیای میانه در دوره‌های سغدیان و خوارزمشاهیان، نوروز را نوسارد و نوسارجی، به معنای سال نو می‌خواندند.

به عقیده‌ی احسان یارشاطر، بنیان‌گذار دانشنامه ایرانیکا، با توجه به قواعد آواشناسی، نگارش این واژه در الفبای لاتین به صورت Nowruz توصیه می‌شود (وی در این رابطه تلفظ فارسی را مبنا قرار داده است). امروزه در نوشته‌های یونسکو و بسیاری از متون سیاسی این شکل از املا استفاده می‌شود.

منشأ و خاستگاه نوروز به درستی معلوم نیست. در برخی از منابع آن را به بابلیان نسبت داده‌اند. بر این اساس، شروع برپایی جشن سال نو در ایران به سال ۵۳۸ قبل از میلاد، یعنی زمانی که کوروش بزرگ به بابل حمله کرد برمی‌گردد. در برخی منابع هم زرتشت بانی این رسم معرفی شده است.
 

از دیرباز در ایران برای هر سال شمسی به نام یک حیوان نام گذاری می شده است و تا به امروز نیز متداول است . این نام ها که متعلق به ۱۲ حیوان (موش ، گاو، پلنگ ، خرگوش ، نهنگ ، مار، اسب ، گوسفند ، میمون ، مرغ ، سگ و خوک ) است و به صورت چرخشی به روی سال ها گذاشته می شود .

نماد سال ۱۴۰۲ نیز خرگوش می باشد . خرگوش پستانداری گیاه خوار، از تیره ی خروشان است که اندامی شبیه گربه و گوش های دراز و لب های شکاف دار دارد . دست های خرگوش از پاهایش کوتاه تر هستند و بسیار تند حرکت می کند و دارای انواع مختلف است .

مدیریت موسسه فرهنگی هنری فصل هنر و آژانس خبری سونیوز، فرار رسیدن سال جدید را تبریک عرض نموده و برای تمامی مردم جهان سالی سرشار از خیر و برکت و  صلح و آرامش را آرزومند است.