به گزارش سونيوز، این تارنما نوشت: از اوایل ماه مارس و درست بعد از حمله روسیه به اوکراین، گزارش هایی درباره نقض آتش بس در قره باغ منتشر شده است.
همزمان باکو حملات لفظی با هدف بی اعتبار سازی نیروهای صلح بان روسی در قره باغ را آغاز کرده است.
گزارش هایی درباره افزایش تیراندازی ها هم از سوی ارتش آذربایجان و هم از سوی مقامات خودخوانده قره باغ به رهبری ارمنستان منتشر شده است. مقامات قره باغ گزارش داده اند که تیراندازی های سنگین از طرف جمهوری آذربایجان ادامه دارد و طرف آذربایجانی خواستار تخلیه روستاهایی ارمنستانی نشین شده اند.
به گفته مقامات قره باغ، یک خط لوله گاز مهم تامین کننده گاز قره باغ نیز از سوی جمهوری آذربایجان آسیب دیده است که باعث شده ساکنان منطقه برای چند روز از تامین گاز لازم برای گرمای منازل خود محروم شوند.
به نوشته اوراسیانت، این بیشترین افزایش در تنش ها در چند وقت گذشته است و دو طرف آن را به جنگ در اوکراین ربط می دهند.
ارمنی ها مدعی هستند که طرف آذربایجانی از اوضاع آشفته جهان در حال حاضر و مشغولیت ارتش روسیه در اوکراین برای پیشبرد اهداف خود در قره باغ استفاده می کنند. در جنگ سال ۲۰۲۰ آذربایجان بیشتر اراضی خود را که در اولین جنگ دو طرف در دهه ۱۹۹۰ از دست داده بود، بار دیگر به دست آورد. اما همچنان به دنبال کنترل بر سهم باقی مانده خود است که دو هزار نیروی صلح بان روسی در آن مشغول گشت زنی هستند.
تیگران آبراهامیان عضو پارلمان ارمنستان گفت: اتفاقاتی که امروز رخ می دهد با هدف بی اعتبار کردن نقش روسیه در قره باغ و جنوب قفقاز است و این بدان معناست که هر چه بحران اوکراین عمیق تر شود، چنین حملاتی بر روسیه در سطوح مختلف محسوس تر خواهد بود.
باکو پیام های ضد و نقیضی را منتشر کرده اما تلاش های هماهنگ، ناکافی بودن و ضعف نیروهای صلح بان روسی را نشان می دهد.
مقامات قره باغ گزارش ها درباره خروج نیروهای روسی را در بیانیه مورخ ۱۰ مارس خود تکذیب کردند. نیروهای صلح بان روسی خود ازاظهارنظر در این زمینه خودداری کرده اند.
در حالی که قرار بود روسیه درباره فعالیت های خود در قره باغ به طور روزانه گزارش دهد هنوز از ۲۶ ژانویه تاکنون یک گزارش مطبوعاتی نیز منتشر نکرده است.
یکی دیگر از انتقادهای مطرح شده علیه نیروهای صلح بان روسیه این است که خود آنها تهدیدی علیه جمهوری آذربایجان محسوب می شوند.
المان ممدوف، یکی از اعضای پارلمان جمهوری آذربایجان، وضعیت کنونی را با وضعیت گرجستان در سال ۲۰۰۸ مقایسه کرد؛ زمانی که نیروهای گرجستان به اوستیای جنوبی حمله کردند و روسیه - با استناد به این واقعیت که نیروهای حافظ صلح آن در آنجا مستقر هستند و مورد حمله قرار گرفته اند - با قدرت پاسخ داد.
ممدوف به خبرنگاران گفت: «سربازان روسی به عنوان نیروهای حافظ صلح در اوستیای جنوبی حضور داشتند. گرجستان تصمیم گرفت عملیاتی را برای بازگرداندن تمامیت ارضی خود انجام دهد. روسیه آن را خطری برای حافظان صلح خود می دانست. نتیجه برای همه مشخص است.»
طبق معمول این لفاظی ها از سوی رسانه های حامی دولت و یا شخصیت های غیرمهم مطرح می شود و مقامات دولتی سکوت کرده اند. یکی از استثناها شکایت وزارت دفاع جمهوری آذربایجان درباره اظهارات مقام نظامی روسیه بود.
در هفتم مارس یک مقام نظامی روسیه در جلسه گزارش دهی درباره واکنش بشر دوستانه به اکراین، به یک محموله کمکی که توسط قره باغ سازمان دهی شده بود اشاره کرد. در حالی که وی به کمک های جمهوری خودخوانده تحت کنترل ارمنستان اشاره داشت که این کمک ها را ارسال کرده بود، شکایت وزارت دفاع تنها بر روی استفاده از اسم قره باغ متمرکز بود.
در شکایت وزارت دفاع جمهوری آذربایجان آمده است استفاده از اصطلاح قره باغ در بیانیه وزارت دفاع روسیه در رابطه با ارسال کمک به اوکراین پذیرفتنی نیست.
این در حالیست که ارمنی های منطقه قره باغ گزارش می دهند که روستاهای آنها همچنان با سلاح های سنگین تحت حملات جمهوری آذریجان قرار دارد.